درمان زخم پای بیماران مبتلا به دیابت با استفاده از درمان استاندارد

مقدمه: بیماری دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین بیماری ها و مهم ترین علل مرگ و میر در جهان به شمار می رود. این بیماری با عوارض متعددی همراه است. یکی از عوارض شایع این بیماری، که اغلب ناتوان کننده می باشد، زخم پای دیابت است؛ این عارضه، در موارد شدید می تواند به قطع عضو بیانجامد. درمان های مختلفی، از جمله درمان های موضعی، برای تسریع در بهبود زخم پای دیابت به کار برده شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی درمان استاندارد و تأثیر اولیه ی درمان در این بیماری بود. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی بیماران مبتلا به زخم پای دیابت انجام شد. بیماران پس از ارایه ی رضایت نامه و تکمیل پرونده، وارد مطالعه شده، تحت درمان استاندارد که شامل آموزش به بیمار، کنترل قند خون، استفاده از آنتی بیوتیک مناسب در صورت لزوم، برداشتن فشار از روی پا یا ارجاع به متخصص اورتوپدی، استفاده از کفش مناسب و دبریدمان به صورت هفتگی بود، قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه، 56 بیمار مبتلا به زخم پای دیابت با میانگین سنی 66/12 ± 46/59 سال تحت برررسی قرار گرفتند. 62 درصد از بیماران بعد از میانگین زمانی 70/2 ± 73/4 هفته بهبود یافتند و مساحت زخم و میزان عفونت در آنان نیز به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 > p). نتیجه گیری: میزان تأثیر بالا و بدون عوارض درمان استاندارد بر روی زخم پای بیماران مبتلا به دیابت، بر اهمیت این نوع درمان تأکید دارد. به کار گیری این رویکرد که در بر گیرنده ی استراتژی های مختلف درمانی به طور توأم، بر اساس پاتوفیزیولوژی بیماری است، در درمان عارضه تأثیر به سزایی خواهد داشت.